Βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού, οι αναβάσεις μας στα βουνά δεν
έχουν τον ίδιο ρυθμό, αλλά δεν έχουν σταματήσει. Εν όψει της ευκαιρίας
της εορταστικής θρησκευτικής πανήγυρης του Αι Λιος, επισκεφτήκαμε για
δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον Ταΰγετο.
Ξεκινήσαμε από Τρίπολη μεσημέρι για Σπάρτη παίρνοντας μαζί μας στο αυτοκίνητο τον Ντίνο SV3IEG. Φτάνοντας στην Σπάρτη περάσαμε από το κενοτάφιο του Λεωνίδα όπου βγάλαμε και τις σχετικές φωτογραφίες. Ο Ταΰγετος πάνω μας Μαύρος και Βροχερός.
Βέβαια το γνωρίζαμε από τα προγνωστικά Δελτία Καιρού, η απόφαση μας δεν αλλάζει. Φύγαμε από την Σπάρτη κάνοντας μια μικρή στάση στις Αμύκλες να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρο. Συνεχίσαμε με τελικό προορισμό την βρύση του Μαγγανιάρη με τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν εν μέσω βροχής.
Τα κιόσκια γεμάτα από κόσμο, ενώ στις πρόχειρες ψησταριές σουβλάκια και λουκάνικα ψήνονται προς κατανάλωση με συνοδεία Μπύρας και Οίνου.
Η κίνηση λίγη σε σχέση με πέρσι, λόγω καιρού. Πήραμε πληροφορίες για το δρόμο προς το καταφύγιο. παρόντες ήταν οι χειριστές των μηχανημάτων, μας είπαν ότι έχουν επισκευάσει τον δρόμο πλην κάποιων σημείων στην αρχή. Έτσι ξεκινήσαμε για πάνω. Αρχικά θέλει λίγη προσοχή ο δρόμος μέχρι που συναντήσαμε τα μηχανήματα της Περιφέρειας Πελοποννήσου που πραγματοποιούσαν τα έργα, από εδώ και πέρα ο δρόμος είναι καλός μέχρι το Καταφύγιο, έχουν φτιάξει και το απότομο σκαλί που υπήρχε στις καρυδιές, πραγματικά έχουν κάνει καλή δουλειά.
Στο χώρο του καταφυγίου είναι παρκαρισμένα αρκετά ΙΧ και αγροτικά αυτοκίνητα. Κάποιοι κατεβαίνουν από το βουνό βρεγμένοι ως το κόκκαλο, άλλοι επιχειρούν με ψιλόβροχο, ενώ από βόρεια η καταιγίδα δείχνει να δυναμώνει.
Εμείς περιμέναμε να ανοίξει ο καιρός μαζί με κάποιους άλλους κάτω από το μπαλκόνι στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Καταφυγίου. Όλοι εκφράζουν την άποψη τόσο για την λειτουργία του καταφυγίου που διαχειρίζεται ο τοπικός σύλλογος όσο και για την δύσκολη πρόσβαση στο βουνό.
Η συνέχεια απο το πολύ ενδιαφέρον θέμα εδώ: http://sv3gli.blogspot.gr/2014/08/2407m-19-2014.html
Ξεκινήσαμε από Τρίπολη μεσημέρι για Σπάρτη παίρνοντας μαζί μας στο αυτοκίνητο τον Ντίνο SV3IEG. Φτάνοντας στην Σπάρτη περάσαμε από το κενοτάφιο του Λεωνίδα όπου βγάλαμε και τις σχετικές φωτογραφίες. Ο Ταΰγετος πάνω μας Μαύρος και Βροχερός.
Βέβαια το γνωρίζαμε από τα προγνωστικά Δελτία Καιρού, η απόφαση μας δεν αλλάζει. Φύγαμε από την Σπάρτη κάνοντας μια μικρή στάση στις Αμύκλες να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρο. Συνεχίσαμε με τελικό προορισμό την βρύση του Μαγγανιάρη με τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν εν μέσω βροχής.
Τα κιόσκια γεμάτα από κόσμο, ενώ στις πρόχειρες ψησταριές σουβλάκια και λουκάνικα ψήνονται προς κατανάλωση με συνοδεία Μπύρας και Οίνου.
Η κίνηση λίγη σε σχέση με πέρσι, λόγω καιρού. Πήραμε πληροφορίες για το δρόμο προς το καταφύγιο. παρόντες ήταν οι χειριστές των μηχανημάτων, μας είπαν ότι έχουν επισκευάσει τον δρόμο πλην κάποιων σημείων στην αρχή. Έτσι ξεκινήσαμε για πάνω. Αρχικά θέλει λίγη προσοχή ο δρόμος μέχρι που συναντήσαμε τα μηχανήματα της Περιφέρειας Πελοποννήσου που πραγματοποιούσαν τα έργα, από εδώ και πέρα ο δρόμος είναι καλός μέχρι το Καταφύγιο, έχουν φτιάξει και το απότομο σκαλί που υπήρχε στις καρυδιές, πραγματικά έχουν κάνει καλή δουλειά.
Στο χώρο του καταφυγίου είναι παρκαρισμένα αρκετά ΙΧ και αγροτικά αυτοκίνητα. Κάποιοι κατεβαίνουν από το βουνό βρεγμένοι ως το κόκκαλο, άλλοι επιχειρούν με ψιλόβροχο, ενώ από βόρεια η καταιγίδα δείχνει να δυναμώνει.
Εμείς περιμέναμε να ανοίξει ο καιρός μαζί με κάποιους άλλους κάτω από το μπαλκόνι στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Καταφυγίου. Όλοι εκφράζουν την άποψη τόσο για την λειτουργία του καταφυγίου που διαχειρίζεται ο τοπικός σύλλογος όσο και για την δύσκολη πρόσβαση στο βουνό.
Η συνέχεια απο το πολύ ενδιαφέρον θέμα εδώ: http://sv3gli.blogspot.gr/2014/08/2407m-19-2014.html